Bewijslast bij ontslag na arbeidsongeschiktheid

Een werkneemster krijgt een miskraam waarna ze arbeidsongeschikt wordt. De dag van haar terugkeer ontslaat de werkgever haar met als motivatie dat de onderneming reorganiseert. De werkneemster meent echter dat zij ontslagen werd wegens haar arbeidsongeschiktheid naar aanleiding van de miskraam en trekt naar de rechtbank.

Kinderwens

De jongedame had al eerder te kennen gegeven dat ze een kinderwens had en was inderdaad zwanger geworden na een IVF-behandeling. Uit briefwisseling blijkt dat de werkgever toen al te kennen had gegeven dat hij een zwangerschap geen goed idee vond omwille van de jonge leeftijd van de werkneemster en het feit dat een zwangerschap aanleiding zou geven tot vervelende gemoedswisselingen.

Als de vrouw via brief laat weten dat ze een miskraam heeft gehad en een tijd arbeidsongeschikt zal zijn, reageert de ondernemer helemaal niet. Dat lokt bij het Luikse Arbeidshof dat over deze zaak oordeelt, de reactie uit dat de ondernemer weinig respect of medeleven betoonde.

Ontslag

Op het ogenblik van de terugkeer wordt de werkneemster ontslagen. Als motivatie geeft de werkgever aan dat er een reorganisatie plaatsvindt en dat verschillende activiteiten worden samengebracht waardoor haar diensten niet langer vereist zijn.
De medewerkster meent echter dat zij niet ontslagen werd omwille van een reorganisatie maar omwille van haar kinderwens, en de miskraam/arbeidsongeschiktheid die daaruit voortvloeide. Als de kinderwens de reden is van haar ontslag, dan is het ontslag discriminerend op basis van het geslacht.

Het Arbeidshof van Luik dat over deze zaak moest oordelen, meent dat de bewijslast voor dergelijk bewering in eerste instantie bij de werknemer ligt. Aan de hand van verschillende elementen, waaronder de briefwisseling slaagt de vrouw erin aan te tonen dat haar kinderwens, zwangerschap en miskraam effectief de eigenlijke reden waren voor het ontslag.
Belangrijk is dat het hof bevestigt dat een ontslag wegens moederschap, zwangerschapswens, staat van zwangerschap en miskraam of arbeidsongeschiktheid gelijkstaat met een directe discriminatie op grond van het geslacht omdat enkel vrouwen zich in deze situatie kunnen bevinden.

De werkgever krijgt nog de kans om aan te tonen dat er andere motieven waren die speelden. Maar, volgens de rechtbank slaagt de ondernemer er niet in aan te tonen dat er werkelijk een reorganisatie heeft plaatsgevonden. Integendeel, de rechtbank stelt vast dat de werkgever eigenlijk heel tevreden was van de werknemer. Het hof kent de vrouw een schadevergoeding toe van 6 maanden loon.